«ξέρεις πού βρίσκεται η σπηλιά;

όχι!

να εδώ!

τραβώντας τον από το κεφάλι με το ένα της χέρι και σηκώνοντας τη φούστα της με το άλλο : αναγκάζοντάς τον (αυτόν;) να διεισδύσει στο βιργιλιανό άντρο : αφήνοντας πίσω του το όρος τής Αφροδίτης,[1] τα χείλη, τον υμένα, την κλειτορίδα και την είσοδο του κόλπου για να εισχωρήσει στη συνέχεια στον ανοιχτό και κοίλο λάρυγγα του κυρίως κόλπου και να εξερευνήσει κάθε πιθανή γωνιά τού πρόσθιου και του οπίσθιου τοιχώματός του τα δύο πλάγια τοιχώματα και τις απολήξεις του : πριν ακόμη διασχίσει τον ισθμό τής μήτρας και εισέλθει σε μία διευρυμένη κοιλότητα σε σχήμα αναποδογυρισμένου αχλαδιού, με τη βάση του στραμμένη προς τα πάνω και την κορυφή του προς τα κάτω, ώστε εν συνεχεία να τρυπώσει μέσα στις σάλπιγγες του Φαλόπιο με τους μαιανδρικούς σχηματισμούς τους και την εσωτερική τους επένδυση από αφράτο επιθηλιακό ιστό που συσπάται, να προχωρήσει κατά μήκος τού σπλαχνικού σωλήνα τής ληκύθου η οποία φαρδαίνει σταδιακά έως ότου καταλήξει στον κώδωνα τής σάλπιγγας : που μοιάζει με κάτι σαν λουλούδι ή σαν πτερύγιο αφτιού που καταλήγει σε κρόσσια και είναι υπεύθυνος για την υποδοχή τού ωαρίου κατά την ωορρηξία και τη μεταφορά του μέχρι τη μήτρα μέσω ανεπαίσθητων περισταλτικών συσπάσεων : ώστε αυτό να καταλήξει, τελικά, στην ωοθήκη : η οποία είναι ωοειδής, αμυγδαλωτή, χρώματος λευκού προς ροδαλό στην αρχή, έντονα κόκκινου κατά την περίοδο και κιτρινωπού γκρι κατά την εμμηνόπαυση, με λεία επιφάνεια κατά την εφηβεία, τραχιά και γεμάτη ουλές πιο μετά, αποτελούμενη από έναν κεντρικό πυρήνα και ένα εξωτερικό συμπαγές τμήμα λευκού χρώματος : ενώ αυτός έχει αρχίσει πλέον να ασφυκτιά, να ασφυκτιά

το είδες καλά;

ναι!

ξέρεις πώς λέγεται;

όχι

πήγαινε λοιπόν τώρα να ρωτήσεις τη μαμά σου!»

---

«sabes dónde está la gruta? no! acá! agarrándole de la cabeza con una mano y levantándose la falda con la otra : obligado (él?) a penetrar en el virgiliano antro : dejando atrás monte de Venus, labios, himen, clítoris y orificio vaginal para internarse en la oblicua garganta abierta en la excavación pelviana y recorrer minuciosamente las caras anterior y posterior y sus dos bordes y extremidades : antes de cruzar el istmo del útero y adentrarse en una dilatada cavidad en forma de pera, con la base hacia arriba y la parte delgada hacia abajo, colarse en las trompas de Falopio y sus meandros interiormente tapizados de un mullido epitelio vibrátil, avanzar por el tubo visceral que progresivamente se ensancha hasta formar el pabellón de la trompa : especie de flor u orejuela provista de franjas, encargada de tomar el óvulo en el momento de la dehiscencia y conducirlo al útero mediante

sutiles contracciones peristálticas : y alcanzar, por fin, el ovario : ovoide, almendrado, de color blanco rosáceo, más congestionado durante el período y gris amarillento en la menopausia, de superficie lisa en la pubertad y rugoso y cubierto de cicatrices más tarde, compuesto de un núcleo central y de una parte periférica consistente y blanca : ahogándose, ahogándose lo viste bien? sí! sabes cómo se llama? no pues ve y pregúntaselo a tu madre!»